Öyle yorgun öyle hüzün dolu kalbim
Avuçlarıma alıp dinlendirmek istiyorum
Yorduğum üzdüğüm için özür borçluyum
Dur emri gelmeyince durmazsın bilirim
Uçamaz kırık kanatların,
Öyle yavaş ki tik tak'ların
Duymakta zorlanıyorum inan
Her bir köşede amblemlerin
Durduğun an bittiğim andır
Çok yorgunsun biliyorum, durursun gelince emir
Sevginin amblemi, yaşamın sesin,yükün çok ağır
Seni sahibine geri vereceğim, hesap gününe kadar
Kayıt Tarihi : 16.12.2017 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama bende çok yorgunum...
Hatta bitkin...
Çokça da bedbaht...
Kutuplarda kalmış bir bedevi sanki, benliğim...
Üstüne üstelik, bir de o kutup ayıları yok mu bu soğukta...
Kime desem;
Kime versem hesabımı...
Sahibine tabii...
Günahsa günah... İyilik adına anlatacağım neyim var ki elimde...
Vallahi yorgunum...
Hem de çok, adımı söyleyip durmasınlar artık...
Aştılar çoktan bini...
Aşığım aşka...
Hepsi bu...
Bir de Eminnur Ablama...
Nicelerine inşaAllah...
Zamanın hiç yanına uğramadığı, uğramasını istediğim güzel kadın...!
Bilir misin güzelim, inan senin bir eşin yok!
Her daim;
Sevgim, saygım ve fiddareyn saadetler duamla...
TÜM YORUMLAR (2)