Çok Yazık, İnsan Olup Yaşamadan Ölenlere

Dünyada zehirlendi zavallı ruhum,
Benliğime yenik düştüm,
Günahkârım, Allah’ım.
Dik durup başkaldıramadım,
Boyun eğdim her şeye.
Şimdi nasıl temizlenirim,
Ben bu kirli, pis ruhtan Allah’ım.

Neden her gün, bu pis bedenimin,
Arzu ve isteği peşinden koşup yorulurum.
Onun uğruna her şeyimi satıp savar,
Yoksul düşer, fakir olurum.
Şimdiye kadar neden sana başkaldıranlarla uğraşmaz,
Boyun eğer onlara yalvarıp yakarır dururum.

Bu dünyada benden daha serserisi yoktur.
Her gün bedenimi besler doyururum.
Ruhumu aç bırakır, güçsüz ederim / otururum.
Sonra her alçağa boyun eğer,
Kendimi alçaltır, rezil rüsva ederim.
Süslü dünyanın yalanına kanar giderim.

Ey sersem, yok mu? Senin başında akıl,
Aklında düşünce, düşüncen de fikir.
Sen hiç mi hayattan ders almazsın.
Doğru yolda, doğru yaşayıp gitmezsin.
Neden her gün ona, buna minnet eder,
Yorulup alçalıp, baş eğer gidersin.

Nasıl olsa bir gün, kazandığın her şey,
Elinden bir bir uçup gidecek.
Sen de bunu çok iyi biliyorsun.
O halde neden hala hep ona hizmet edip,
Kendini güçsüz eder gidersin.
Ey deli gönül, sen bunu bilmez misin?
Hayattan ders alanlar doğru ve güzel yaşar.

Ne olursun, bundan sonra aklını başına al.
Her kese minnet edip kendini güçsüz edip boşuna baş eğme.
Nasıl olsa bir gün her şeyi satıp savacaksın.
Gel şimdi akıp giden zamanı boşa harcama.
Bu güne kadar elde ettiğin tüm servetini,
Ucuz pahalı demeden sat, sav, harca ki,
Başkasına minnet edip insanlıktan çıkıp gitmeyesin.

Belki yarın kaybedecek bedendeki gücün saltanatını.
Sen her gün yaşlanıp bir gün tükeneceğini bilmez misin?
Elbet bir gün solup gidecek nefesin, tükenecek soluğun.
Düşecek o semirmiş bedenin bir gün toprağa.
İster istemez yem olacaksın, mezarda kurda kuşa.
Neden ona bu kadar çok değer verip hizmet edip alçalıp gidersin.

Hal bu ki, seni yüceltip yükselterek Hak’a götürecek olan ruhun.
Neden ona, bedenine verdiğin değeri verip, hizmet etmezsin.
Gel şimdi niyetin salihse sat, sav kötü duygu ve düşüncelerini benliğinden.
Bedenine yaptığın masrafların azalsın ki, değerin artıp ruhun yükselsin.
Yoksa yanar ışığın, güç kaybeder bedendeki yüce ruhun.

Gel çok geç kalma, ucuz pahalı demeden,
Sat sana yük olan bedendeki fazlalıklarını,
Edeceğin karla gel hepsine zaman satın al ki,
Ömrün uzayıp zaman kazanasın.
Gel artık, bundan sonra dıştan değil içten beslen ki,
Eriyip gitsin bedende hizmet ettiğin tüm yağların.

Sonra sana bakıp arkandan demesinler,
Helal haram demeyip, ne çok yiyip beslenmiş bu hayvan.
Dünyada bedenin acı çekip kanasın ki yüreğin,
Sonra acı çekip duymasın ızdırap, aziz ruhun.
Belki bundan sonraki yaşamında en büyük karın bu olacak.
Yoksa yarın söylerler arkandan,
Çok yazık, insan olup yaşamadan ölmüş bu hayvan.

30.11.2011
Cahit KARAÇ