Her gün, yüreğimde rahmet
ele ‘YAR’, yare ‘EL’ idim.
Yar yanında yare hasret
çekilmiyor, çekemedim.
Yuvam oldu şimdi gurbet,
gurbet ele gittim.
Gönlüm erir mum gibi elbet
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
