Çok utanıyorum Şiiri - İlyas Kaplan

Ben Gazzeli bir anneyim
Gazze'de şafak vakti,
Ölüm içimden geçti.
Saldırganın kurşunu içimden geçti.
Ve bir melek oldum.

Muazzam bir şehrin gözünde,
rüyalarımdan daha büyük,
bu şehirden daha büyük.
Bir ormanın gözünde
kutsal bir şehit oldum,

Bir selvi ağacının dibinden
Gazze’ye bakıyorum
bu gece…
Hayallerimi kucaklıyorum.
Her şey değişecek
Elbet bir gün filistin özgür olacak
Vatanım Gazze özgür olacak

Kendimi tutamayıp ağladığım için,
utanıyorum
Çok utanıyorum hala
Çok utanıyorum o çocukların çığlıklarıyla
hala nefes aldığımız için
Çok utanıyorum şu görüntülerden
Bebeklerin parçalanmış bedenlerinden

Ben bir kadınım
Çok utanıyorum Gazzeli çocuklardan
En çok da oradaki annelerden
Çok utanıyorum bombalanmış şehirden
Sokaklardan, caddelerden ,evlerden
Yerden bir avuç un alıp da
bizi görmüyor musunuz diyen insanlardan

*
Çok utanıyorum
çocuğunun cenazesine sarılıp sabaha kadar
Sen yavrum
güzelce cennete git diyen
o güzel yürekli insanlardan

Hiçbirini tanımıyorum
Çok utanıyorum
sadece sığındıkları Allah'a tevekkül ederek
bu kadar dik durabilen insanların karşısında ezilmekten
çok utanıyorum

Bu benim onun şunun ve hepimizin meselesi
Söylenecek bu,
duyulacak bu
Hiçbir şey için geç değil
Bir kez daha söyleyelim
bir kez daha
Hadi gelin hep birlikte
Bir ses bir sestir
Filistin özgür olacak
Gazze özgür olacak

Bugün 7 Ekim
Biz hiç unutmadık ya
Bize şehit olmak düştü ya
Sizlerin payına da unutmamak
Ve haykırmak

Hiçbir şey için geç değil
Bir kez daha söyleyelim
bir kez daha
Hadi gelin hep birlikte
Bir ses bir sestir
Her şey değişecek
Elbet bir gün filistin özgür olacak
Vatanım Gazze özgür olacak

redfer