Çok Şey Gördüm Şiiri - Nedim Kardaş

Çok şey gördüm
Hiçbir şey söyleyemem!
Anılmamış hatıralar andım gecelerce
Yaşanmamış pişmanlıklar tattım
Yeri geldi gölgemle ağladım
Yumruklar attım sancılanan yüreğe
Sustum geceye, sustum gündüze
Çok şey gördüm
Hiçbir şey söyleyemem…

Desin ki, terk etti bu sevda, yüreği
Desin ki, o da unutup gitti
Desin ki, o da herkes gibi sevmedi
Desin ki, yüreği yanmayı bilmedi
Desin ki, hep sustu, hep sustu
Desin ki, beni hep yok farz etti
Çok şey gördüm
Hiçbir şey söyleyemem!

Oyunbozancılık ederdi çocukluğumuz
Bizim olmayanlara can atardı bakışlarımız
Ağrılarımız, sancılarımız, öncedendi
Ve ben hep çoğuldum yaşamak için
Çoktum, taşardım, sığmazdım
Çok şey gördüm
Hiçbir şey etmeyen, bu yüzden…

Mayısın tomurcuk sancılarında
Baharı unutmuş, seni anımsamaktayım
Biliyorum, siyah bir geceydi
Yağmur yağıyordu, hava güzeldi
Ama biz kavuşmuyorduk ki
Ayrılıyorduk
Çok şey gördüm
Hiçbir şey etmez, bu yüzden…

Benim salt şiirlerim var
Gerçeklerin kıyısında boğulmuş ceset
Hangi yakamoz gelip çatsa
Yaşamaya ne idrak ne ateş
Şimdi kaderimi boyuyorum mutluluğa
Gözyaşımla,
Çok şey gördüm
Kördüm, kördüğüm
Ve körü körüne sustum
Çok şey gördüm
Hiçbir şey söyleyemem, bu yüzden
Gördüm
Çok şeydi karanlık…