Çok Şey Şiiri - Ethem Turan

Çok şey,
Çok şey bekledim belki de senden
Bir dünya kurmuştum, içinde sen ve ben birlikteydik
Kurduğum hayallerde sen hep yanımdaydın
Kumsalın kumunda beraber yürüyor
Dağın doruğunda beraber üşüyorduk
Dünya hali ya,darlıkta sen tutuyordun elimi
Bollukta sen yön veriyordun geleceğe
Doyumsuzca seni seyrediyordum
Bir park gördüğümde seni sallamak geliyordu hatırıma
Bankta oturup seni sarmayı
Uzun yolları seninle kat etmeyi istiyordum
Uykun geldiğinde omzumda yaslanmış başını hissetmek
Saçını okşayıp
Duymasan da kulağına seni sevdiğimi söylemek istiyordum.
Çok şey istemişim senden
Sevince mantıklı düşünemiyormuşum
Bende olmazları bir kenara itip
Olurlarla yürümüştüm senli yola.
Ayağıma batan dikenlerin acısı sen yanımda olunca
İçimi acıtmıyordu.
Mutluydum çünkü,sen yanım daydın.
Bir gün kopup giderse diye düşünmemiştim
Düşüncesi dahi yakıyordu bedenimi
Zaman öyle gaddar öyle tabip ki
Kime darbe kime derman olacağı belli olmuyorl
Önce seni benden aldı,sonrada
Alevlere sarılmış ruhumdaki yanıkları
Gün gün sardı
Toprağı kurumuş fidan gibi solan gönlüme
Göz yaşından bir damla can suyu verdi
Alevlere atılmış gönlümü ne yangında
Nede susuzlukta öldürmedi
Sensiz yaşamayı an ve an öğretti bana
Çok şey beklemiştim ya senden
Aslında çok değilmiş hiç biri
Az olduğu kadar da özelmiş beklentilerim
Sevgini istemişim sadece
Ben bende olanı vermiştim sana
Yetmemiş
Sendeki çok fazlasıyla yeterliydi bana.
Bilmemişin
Sevememişin
Zaman bana ilaç olsa ne fayda
Bak!
Ben yalnızım
Sen yoksun yanımda
Göğsüm boş
Ellerim boş
Sen hala çok uzakta.