Çok Sevdim Şiiri - Bahadır Arif Mete

Ne çok sevdim bir bilsen..?
Unutursa taş kesilsin kalbim,
Ne sevdiysen sevdim habersiz,
Yollarına ayak izlerimi serpiştirdim bir bir,
Bir devasız derde müptelayım sevdim seni.

Aynı şehrin havasını çektim içime,
Ezberledim de dükkanların yokuşlarını,
Seyyar satıcılarını,
Kaldırımlarda güvercinlerini,
Simitçilerini…
Bir de piyango biletçilerini.

Balıkçıların etrafında uçan martıları sevdim,
Ne sevaptır ne günahtır bilmem amma sevdim seni.
Çikolata kokan sokaklarını şehrin,
Korna basıp hasretini çalan vapur gidişlerini,
Yağmurunu, rüzgarını…
Güneşin narını sevdim Temmuz’un on beşinde,
Belki sen çıkıp gelirsin diye,
Arz ve sema şahit olsun işte sevdim seni.

Semtin dolmuşlarını bekledim saatlerce,
Otobüslerine el salladım arkadan delice,
Giden sendin diye.
Şehrimden gidişlerini uzun uzun,
Gecelerde bakıp resimlerine yorgun,
Ağlayarak habersiz geri gelişlerini sevdim.

Öyle işte…
Benim olmayan ne varsa,
Üzerine dikilen kader kaftanını,
Hasretini düşünüp özlemini sevdim,
Sana olan yanık sevgimi sevdim sensiz,
Seni her şeyden çok sevdim..!