Çok Sesli Bir Savmı Sukut

"Yanımda olmanı istiyorum diyemedğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz?
Düpedüz sarıl bana dedikten sonra sarılmanın ne anlamı kalır?" (serenad, livaneli)

Rasulullah hiç yalan söylemezdi,(*)
Ben,
hiç gönlümün rahiyasından kopup da tel tel dokunan bir güvercin kanatlarına,
Ben hiç şiirler yazmadım mısra mısra…
Sesime değmedi hiç bir hüznün nahif ve ıssız gölgesi…
Ben,
türküler de mırıldanmadım sonra
"Dost elinden gel olmazsa varılmaz
Rızasız bahçenin gülü derilmez" diye…

Yazamadığım kadar yalandımm oysa
Mırıldanmadığım türküler kadar unutkan!

Sesimi soluğumu kesen şairler de tanımadım…
"Yokluğun cehennemin öbür adıdır,
Üşüyorum kapama gözlerini"

Dedim ya ben…
Ya da bırakın
Boş verin
bir kadının dilindeki o çaresiz
olanı olmamış,
geçeni geçmemiş,
gibi yaptıran
Ve hayatın görünen yüzüne usta bir oyuncu kesilen
gözü yaşlı yüzü puslu kahkahalarını …

Aslında
Onca zaman hatrına,
Ben hiç susmadım…

Gün batımında ansızın belirip kayboluveren ufuk çizgisi esenliğinde,
Ben bir duanın şahitliğini de yapmadım.

Portakal kokulu bir yolu adımlarken
Geçtiğimiz yolların nereye çıkacağını,
Tebessümlerimize karışan yağmurların ne denli ıslatacağını hesab etmedim mesela…

Bir mübarek akşamda Rasulun gönül orucunu iftar ettiği gibi
Hüsnü niyetle tuttuğum orucu iftar etmiş,
yeniden bir Ramazanı solumaktayım şimdi…

Niyet ettim bu kızıl sahrada
iftarı meçhul bir savmı sukuta!

Rasulullah hiç yalan söylemezdi,
Ben,
Ben hiç şiir olmadım,
Ait olmadığım bir baharın türküsünde bulmadım kendimi…
Portakal ya da narenciye kokusunu da sevmezdim zaten…

Mürekkebim edeb eder yazılmışlara hayretinden
Gelmez oturmaz zift kokan soluğuma…

Utanır sıkılırım sonra ebedi kaleme inancımdan
Soyu kesik,
koltuğu kabarık sevdalarıma…

Niyet ettim!
Niyet ettim İftarı nakıs
davudi bir duaya…

Bir yolculuk var!
Bir yolculuk var!
Bir yolculuk var şimdilerde,
Biraz Eyyüb
Biraz Meryem
Biraz
Tevbe i Nasuha…

~Neşet Ertaş
~Ahmet Arif
(*)Ah Muhsin Ünlü

BÜŞRA ÖNER