Köydeyken bana yaptığın tahta arabayı
O saf köylü kılığınla
Kafandaki şapkayı
Pürümüz lambasını lehimlerini
Yorgun ve sinirli geldiğin gece vardiyalarını
Beni sokakta dizlerimin üzerinde oynarken
Delirip sırtımda kırdığın kalası
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
HEP ÖZLENENE
Sen acılar içinde kıvranırkan beni düşünmüştün
Son nefesini verirken ‘gülüme iyi bakın’ demiştin
Ne yazık ki benim ellerim kollarım bağlı şimdilerde
Hayata tutunmaya çabalıyorum yalnız başıma, sensiz
Sen vedalaşırken yaşamla yanında olamamaktan
Sana erişememenin, sana doyamamanın, seni özlemenin
Travmaları kalın bir zincir gibi ruhuma dolanmış
Daima taşıdığım, hep taşıyacağım.....
‘Beni de yanına al!’ diye bağırmak,
Haykırmak boğazım yırtılırcasına
Sensizlikte
Sessizliği artık yaşayamayacağım...
‘Ne olur kurtar beni, al yanına...
Baba...babacığım....' ........sadece gül....... 1985
tebrikler şair
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta