Zamanla Geçer Dedikleri Şiiri - Mücahit ...

"Bu kaçıncı sigaran?" diye sorma annem.
Ciğerim delik deşik, duman çıkıveriyor bir yerden.
Güzel gözlüm yokken çıkmıyorsa can bedenden.
Meraklanma! Bundan böyle hiçbir şey öldüremez beni annem.

Annem... Canım çok acıyor. Yüreğim yanıyor.
Gözlerime engel olamıyorum. Yaş değil, kan akıyor.
Öyle bir hasret ki bu, damarlarımda dolanıyor.
Annem... Kurtarsan ya beni. Oğlun can çekişiyor.

Çok özledim annem. Söylesene, ne yapayım?
Bir sızı ki sardı her tarafımı. Söyle, nasıl kurtulayım?
Yoruldum, bittim, kalmadı takatim. Nasıl dayanayım?
Öyle bir düş ki, de bana, onu düşlemeden nasıl durayım?

Öyle güzel ki annem. Aklım başımdan gidiyor.
Sesi öylesine içten ki, kalbime işliyor.
Elleri öyle narin ki annem, rüzgar değmeye korkuyor.
Yüreği... Yüreğini sorma be annem. O bizi aşıyor.

"Zamanla geçer" dedikleri sahte bir serapmış.
Uyanın Ey aşıklar! Söyledikleri hep yalanmış.
Bu acı, gün geçtikçe artıyor, tırmalıyor gövdemi.
Şaştım, kaldım. Bunca yıl, insanlık bu yalana nasıl da kanmış?