Çok Oldu Şiiri - Kürşat Sungur

Umudu ve sazı astık duvara
Tellerine vurmayalı çok oldu
Şöyle bir neşeyle ve kahkahayla
Çocuk gibi gülmeyeli çok oldu

Haydutlar üşüştü sokağımıza
Bıçaklar dayandı şakağımıza
Kan düştü, çiçekli toprağımıza
Güzellikler görmeyeli çok oldu

Mevsim hazan oldu, kara kış oldu
Yemyeşil ağaçlar kurudu soldu
Ne bir güneş açtı, ne bahar geldi
Beyaz gömlek giymeyeli çok oldu

Koca deryaları aşardık oysa
Dağlara yürümez, koşardık oysa
Bir kez ölür, bin kez yaşardık oysa
Öyle kalpten sevmeyeli çok oldu