Çok İstedim Şiiri - Saffet Çakır

O yaban ellerde o ilk telefonda sesini duyduğumda
Kanımın buharlaştığını hissettim damar damar…
Anladım bir sevdanın türbülans’ına düştüğümü
Çok istedim sana kavuşmayı çok istedim
Ders çalışırken gizlice gelip gözlerini kapatmayı
Çok istedim bir çay koymayı yanına
Çok istedim boynuna sarılmayı
Çok istedim seninle konuşmayı dertleşmeyi
Çok istedim sevdiğin yemeğe ekmeği bandırıp ağzına koymayı
Çok istedim gözlüklerini çıkarıp gözlerinden öpmeyi
Çok istedim dizlerinde ölmeyi…
Çok istedim başımı omzuna koyup
ruhumun ruhuna dokunuşunu
kalp atışlarını dinlemeyi çok istedim.

Çok istedim dalına kuşların konduğu
Bir ağaçtan meyve koparıp seninle bölmeyi
Tebessümünün türbülans’ın da kanatlanmayı çok istedim.
Ben sana mecburdum mehcur’dum
Ben sana hastaydım meftundum.
Şiir mi? şiir sendin zaten
Okuyup okuyup bitiremediğim
Sevmeye doyamadığım, kıyamadığım.
Kimseye eş değer koyamadığım.

Kalan ömrümü seninle geçirmeyi çok istedim
Seninle bir köy yolunda koşmayı
Çok istedim bir çeşmeden ellerimle su içirmeyi
Ellerinden su içmeyi çok istedim.
El ele bir köprüden geçmeyi
Çok isterdim hasta olduğunda ellerinden tutmayı
Çayına şeker katmayı çok isterdim.
Ben mi ben şeker kullanmıyorum
Gülüşlerin yeter şeker yerine
Ben Kevseri içiyorum düşerken gözlerine…