Çok İnce Bir Şiir Şiiri - İbrahim Arslan

Ben gök yüzüne baktım,
Ben gül yüzüne baktım...
Baktım bir sigara yaktım...
Ne zaman nerede.
Ve neredeyim bilmeden...
İçmezdim.
Elime bir kadeh almışım.
Öyle dalmışım, sonra sana.
Ve suya...
Boğuluyormuşum...
Arkamdan bağırsana.
Atlasana suya, elimi tutsana...
Bu şiiri sana yazdım.
Aslında ne sigara yaktım.
Ne kadehi elime aldım.
Tek doğru vardı bu şiirde,
Boğuluyorum anlasana...
Hiçbir suya dalmadan...

Ben çünkü bu hayatta bir tek sana.
Gözlerine...
Tatlı sözlerine...
Şimdi bugünki gibi.
Geçmişte ve gelecekte...
Hep.
Dalmışım.
Boğuluyorum anlasana,
Sende.
Ben benden beni almışım...
Ama,
Senden seni alamamışım...

Artık bir kere vur bana.
Bir kere de öleyim, ölüvereyim yanında.
Bu işe yaramaz canı vereyim sana.
Öyle hakkını helal edeceksen.
Etme...
Etme...
Herşeyi et bu ettiklerini bir daha etme bana...
Bir daha yaşayamam seni ben.
Ve sensizliği..
Boğuluyorum anlasana.
Boğuyorsun beni, neden...
Bu ayrılığı sen bilerek mi yaptın.
Yoksa kadermiş deyip suçu kadere mi attın.
Nasıl boğdun ha nasıl ben gibi temizi bilmeden.
Nasıl doğdun onu da bilmiyordun ya sen...
Aynı...
Kimin elinde kimin kucağında,
Ve kimin çocuğusun.
Yaşıyorsun ya bilmeden.
İkimizin de ortak tarafı annesizlik.
Benim yok senin var?
Ama sendeki nerede, bendeki toprakta.
Lan bul anneni bir anneler gününde.
Annem de vakit daha geç olmadan.

Sana bu şiir ve tüm annesizlere.
Ve annesini hiç sormayan sen gibi şerefsizlere.

Sen sadece bana değil annene de ayıp yaptın.
Boğuyorsun beni anladım neden niçin?
Annesini bile boğan, gözyaşlarına boğan,
Bana ne yapmazdı...

Ben gök yüzüne baktım...
Sonra gül yüzüne baktım.
Sonraaa...
İçtim rakı, sigara ha.
Bunları hiç içmezken.
Sarhoş dedin ya içerdi dedin ya...

Sen ne içtin de bunları yaptın??

İbrahim Arslan
02.02.2025