gece ağırlaşarak üstüme yıkılıyor
öldüm sanıyorum
beni bu saatte uyanık tutan şarkılar birazdan
odanın içinde yavaş yavaş kaybolup gidecek
puslu bir hava dört duvarı dolanıp
doğru çıkacak balkona
masada unutulmuş kitabın sayfaları hep açık
harfler sözcükler kendini tekrar ediyor
aynı dizeleri kurup duruyor durmadan
ölüm çıkıyor her şiirin üstünü kazıdığımda
omzumdan çocukluğum bana bakıyor
aklımda kalanları hatırlamaya çalışıyorum
geceleyin odam pencerelerin
..........
..........
Kayıt Tarihi : 26.8.2002 21:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!