Çok Geç Gördüm Şiiri - Celal Bahar

Aklımın sözüne uysam;
Senden ayrılır,
Çok uzaklarda kalırdım.
Kalbimin sesini duysam;
Tüm engelleri yıkmaya çalışır,
Soluğu yanında alırdım.
Bir nefes can olsam;
Nefesine karışır,
Bedeninde dolaşırdım.
Canda ki kan olsam,
Damarlarında gezinir,
Hücrelerine kadar ulaşırdım.
Lakin ben beni bulamadım ki,
Bendeki seni bulduktan sonra.
Ne tam ne yarım olamadım ki,
Sen içime doğduktan sonra.
Oysa her an her saniye;
Aklım avazı çıktığınca bağırdı,
Ben onu duyamadım.
Kalbim arşa kadar haykırdı,
Tek sözüne uyamadım.
Gündüzleri uyanamazken,
Geceleri uyuyamadım.
Bu öyle bir şey di ki;
Benzerini kimsede bulamadım.
Vardım ama yoktum.
Yaşıyordum ama hayattan kopuktum.
Duyarken sağır,
Bakarken kördüm.
Yazık ki bunu o zamanlar değil,
Çok ama çok geç gördüm...