Biz seninle çok farklıyız,
Ben miskin bir hayatın içinde,
Keskin duygularla yaşlanıyorum.
Çirkin bir düşünceye mahal vermeden,
Yetkin dahilinde,
Teskin ediyorum kendi kendimi,
Ve haricimde telkin ettiğim ne varsa boşa çıkıyor,
Lakin yine seni tek seni aşamıyorum.
Taşıyorum gözlerime ay ışığını,
Safi yalnızlıkla dolduruyorum kaşığımı,
Sen unutsanda hakikat aşığını,
Azımsanamayacak kadar
Anımsanamayacak kadar zor olsada.
Yine seni aşamıyorum
Biz seninle çok farklıyız,
Ben üzgün bir kaderin elinde,
Düzgün kalmaya çabalıyorum.
Süzgün bir bedene hapsolup çıkamadan,
Evvelimden beri,
Sürgün oluyorum sen olan herşeyden,
Kendime has özgün isyanlar kaçıyor ağzımdan.
Bir gün aşarım diyorum seni, ama aşamıyorum..
Kayıt Tarihi : 25.4.2023 08:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Askerden geldikten sonra, kendimi inzivaya çekip kalemi elime aldıktan sonra dökülen kelimeler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!