Çok Derin Şiiri - Cumhur Karaca

Çok derin..
Üşümeye de başladım
Tırnaklarıma kadar

Böyle bilmezdim kendimi
Tanıyamamışım
Ne kadar tanıdığım ben varsa
Benden uzak sana yakın
Unutursam beni sende
Bi zahmet getir beni bana
Hatta üstüme kimliğimden giydir
Üşüyorum
Çok derin buralar
Yoksun..

Yama tutmuyor yırtık gönlüm
Bi parça sevinçle ört
Bi parça gözlerinden ser üstüme
Ne yaparsan yap
Bilmiyorum
İstersen
Az bi gül hüznüme
Bakışlarından çerçöp topla
Usanmazsan
Serpiştir
Çok derin buralar
Üşüyorum
Kirpiklerim su kesti

Az ötede yaşamak duruyor
Farkediyorum
Mecal duru bir yorgunluk
Yetişemiyorum
Çok soğuk ellerimde damarlar
Kan dediğin
Hep ılık akmaz ya
O yüzden tanımıyorum
Yalnızlığın kucağında ölümü
İçimdeyken

Yok şimdi sırası değil
Isıtma
Daha çok üşümeliyim
Donmalıyım
Sende donan ne varsa
Beni de ağlatmalı

Ağlamak suya karışınca belli olur mu bilmem
Bilmediğimden
Gözlerimi çöle astım..

(CK)