Çok Çileye Alıştım Şiiri - Veysel Şimşek

Kimi atar tutar kimisi satar,
Doğrunun dürüstün gemisi batar,
Fırsatçı can dostlar pusuya yatar,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Bu gün sevdiğim dost kalkmış tersinden,
Afra tafra geçilmiyor hırsından,
Birşey anlamadım ben bu hayat kursundan,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Hayırsızsa mal mülk neye yaraya,
Söz geçmiyor evde hain karıya,
Öyle böyle ömür geldi yarıya,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Ölümlü dünyada nedir bu yarış,
Yoksa elde avuçta para etmez duruş,
Bu zalim dünyada yaşamak zor iş,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Dar günde eş dostun hep senden soğur,
Duymazlar sesini istersen bağır,
Mal mülk geçim telaş yükü çok ağır,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Eş dotta olmazsa kalkmaz naaşım,
Dünyada çok sürer hayat savaşım,
Dert bitmez çile bitmez kırk oldu yaşım,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Ne mantığı kalır deli derler nede akılı,
İnsan bir hedefte çıkamaz kalır takılı,
Çok şey öğretiyor adama hayat okulu,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Nankör eşim dotum yüze gülmedi,
Ne yaptım ne ettimse kıymet bilmedi,
Bir türlü iki yakam bir araya gelmedi,
Ben çok derde çok çileye alıştım.

Dost kıymeti bilmeyen gebersin ölsün,
Gitsin kör şeytanın yüzüne gülsün,
Veysel'im ne kadar çileli kulsun,
Ben çok derde çok çileye alıştım.