sessizliğin hüküm sürdüğü
gecelerin koynunda
asılı kalmışken yüreğim,
çaresizliğim,
hayallerim
bir şey yapamamanın
acizliğini koyar
hayat birde omuzlarıma
bir gözyaşında yakalarım
ben mutluluğu
esir olmuş zaten
gözpınarlarıma
hıçkırıklarım
gülmelerim canımı yakan
dudağımda tebessüm
ama tek başına kalan
gözlerimle gülmek
içimde özlem olan
okadar özledimki
masumiyetimi
gözlerim ile gülmeleri
içimi yaralamayan
sevmeleri….
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 13:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!