Çok Bilmiş Ayının Masalı

Genç ayı pek yorulmuş,
Babasıyla balık avlamaktan…
Çok zor bir yöntemmiş bu,
Bıkmış,
Pençesini suya vura vura,
Batırıp çıkarmaktan…
Babası demiş ki:
“Oğlum biz usanmadık,
Binlerce yıl böyle avlanmaktan…”
Bizim ayı pek inanmamış babasına,
Bir gün bir insanoğlu görmüş,
Oltayla balık avlayan…
Kovası tıklım tıklımmış,
Geçilmiyormuş balıktan…
Ayı hemen harekete geçmiş,
Oltayı almak için,
Adam kaçmış gitmiş,
Korkmuş ayıdan…
Bizimki,iki pençesinin arasına sıkıştırmış,
Sallamış oltayı göle,
Beklemeye başlamış…
Mutluymuş bu işe öncülük yapmaktan…
Derken büyük bir balık,
Takılmış oltaya…
Toy ayının gözleri parlamış mutluluktan…
Ama gel gör ki,
Koca,hantal pençeleriyle,
Çevirememiş oltayı,
Deliye dönmüş hırsından…
Balık kaçmaya başlayınca,
Makara da boşalıp gitmiş,
Olta da gitmiş ardından…
Ayıcık yine de şanslıymış,
Balıkları yemiş,
Balıkçıdan arta kalan…
Ders almış bu durumda,
Evine dönerken,
Babasının öğüdü geçiyormuş,
Hep aklından…

18.02.1995