Çok Bilmiş Şiiri - Veysel Şimşek

Bilir bilmez sözü şaçma sapandır,
İsteyerek namert eli öpendir,
Cahil nankör çok bilmişlik yapandır,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.

Senin gerçek bildiğine yalan der,
Her sözüne çomak sokar her sefer,
Allah'ım sen çok bilmişe akıl ver,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.

Gider durmaz çok bilmişlik yolunda,
Hayıra çalışmaz şeri elinde,
Çıban çıksın artık senin dilinde,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.

Çok bilmişlik taslar çokta ukala,
İnat eder saygı duymaz sakala,
Böyle insana ne demeli pekala,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.

Yuh diyorum iki ayaklı öküze,
Hep konuşur vermez sıra yok bize,
Bulaşınca çıkmaz benzer sakıza,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.

Atar tutar arif olur mecliste,
Söze söz karşılık çıkıyor üste,
Ne beklersin deki şeytan ibliste,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.

Adam diyemezsin baksan tipine,
Atan tutan sallayan akıl küpüne,
Veysel uyma böylelerin ipine,
Kendisini birşey sanar çok bilmiş.