Kelamında efsun hikmet zan eder.
Ettiği birkaç lafla yıkarda gider.
Ömrünü bir hiçin anaforunda,
Tüketir kül gibi, hem zirü zeber.
Seradan Süreyya’ya konuşur durur.
Bir devlet yıkarken yenisin kurur.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
