Gel dost gönülden can diyelim canana.
Onun aşkından kalp kul oldu yana yana.
O da yandı pişti oldu sonunda Mevlana.
Şems ile dost oldu dost kapısında yana yana.
Göz bir şey görmez oldu Leylayı göreli.
O Leylanın aşkı kalbimizde saralı.
Ruhumu aydınlatan benim güneşim olalı.
O Leylanın dolunayının ışığı yüzüme vuralı.
Halilim gezme boşuna diken tarlasında.
Sonra pişman olursun Arasat meydanında.
Heba etme ömrü uyuma gün ortasında.
Çok bereket vardır Halil İbrahim sofrasında.
Halil ÇOLAK 13/7/2012
Ankara
Kayıt Tarihi : 13.7.2012 10:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!