Pek çok acılar çektik seninle birlikte.
Yerine göre aç da kaldık elbette.
Ama yılmadık, dimkdik hep ayakta
kalmayı başardık hiç gülmesek de.
Bir zamanlar uçar iken gençlikte,
Şükürler olsun, yaşam tatlı işte.
Kalkıp şöyle yürüyebilsen birde,
Eskiye döneriz son demlerimizde.
NOT: Bu şiirimi, geçirdiği kısmi felç nedeniyle, tekerlekli sandalyaya mahkum olan eşim Sakibe Nimet'e yazdım.15 Kasım 2010 P.tesi saat 15.00 de.
Hasan AzkıranKayıt Tarihi : 27.3.2011 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!