Çok Acil Şiiri - Jale Keskinkılıç

ÇOK ACİL

Gitmeliyim
Yeni bir umutsuzluğa
Bile olsa
Gitmeliyim
Çok kaldım burada
Yanan bir şeyler var
Kaybolan,
Son alev
Kaybolalı ne çok
Zaman oldu
Kül bile soğudu
Ben hala buradayım
Yeşerecek bir çiçek
Kalmamış ortalıkta
Bir tohum bile yok
Olsa ne fark eder
Külde ışkın olmaz

Yeni acılar,
Yeni gözyaşları olsa da
Gitmeliyim
Yeni umutsuz aşklara
Bile gitmeliyim
Tutkuların,özlemlerin
Kül olduğu bu yerden
Yeter dayandım
Onun yüzü bile kül rengi
Elleri her zaman
Kül rengiydi zaten

Bu sessizlik
Bu durgunluk
Artık ağlayanlar bile
Yok olmuş
Son çığlıklar kaybolalı
Ne kadar çok zaman olmuş

Her şey bomboş artık
Ne acı,ne gözyaşı
Ne sevinç
Umut yok olmuş
Umutsuzluğun rengi kül rengi
Bir rüzgar
Bir fırtına sanki
Ne zaman
Çıkıp dindiği
Bilinmeyen…
Savrulan dökülen
Bir şeyler yalnızca
Artık sitemler yok olmuş
Yıkılanlara bakıp
Kurtarmak isteyen yok
Rağbet yok hiçbir şeye
Oysa ucuzluk
Çoktan başlamış
Sudan ucuz
Ama maalesef
Bir damla su yok.

Gitmeliyim
Çok kaldım
Şiirlerin bile
Kül olduğu
Bu yerden
Acil gitmeliyim
Ama yorgunum
Artık neyi bekliyorum
Beklediğim şeyler yok
Külde çimlenen tohum
Bulunmadı şimdilik
Kesin gitmeliyim
Yeni bir mutsuzluğa
Bile olsa

Ben gitsem bile
Rüzgar,
Savur külü
Her bir yana

Bir tutam toprak at
Üzerine
Bir tohum arayacağım
Ateşte bile yanmayan
Çok acil
Gitmeliyim
Şiirlerin bile
Kül olduğu bu yerden…

JALE KESKİNKILIÇ