Çoğu Zaman Şiiri - Nazlı Altan

Birazcık sevilmek uğruna kendimden bile vazgeçtim çoğu zaman.
İçimdeki çocuğu kimin göğsünde uyutsam, Gözyaşlarında boğuldum ertesi gün.
Oysa her saç teli öpülebilir,
Tek tel kirpiğe aşık olunabilir bilirim.
Ateş olmadan da yanabilir insan ve kırıp dökmeden de durabilir bir kalpte.
Ama dedim ya birazcık sevilmek uğruna kör oldum çoğu zaman.
Saçımı okşadı diye dünyaları karşıma aldım bazen.
Bazen yalınayak yürüdüm o ateşin üstünde.
Ama sevilmek uğruna sevgisizlikte kayboldum her zaman.
Kuru bir ağaç dalına yaprak olunabilir birlikte bilirim.
Evi olabilirsin hatta bir insanın.
En güçlü fırtınada bile yıkılmadan durabilirisin ayakta onun için.
Ama ben birazcık sevilmek uğruna yerle bir oldum çoğu zaman.
Küçük bir kız çocuğuğuyum aslında hala.
İçimde uçsuz bucaksız bir okyanus var hatta. Maviye dokunsam rengarenk çiçekler açarım. Kışın ortasında bile bahar olurum.
Ama işte ah benim uslanmaz deli kızım,
Birazcık sevilmek uğruna diri diri gömüldüm çoğu zaman.
Yine de sevgiye inandım her zaman.
Kalbimin ortasına yumruk yiye yiye ,
Ve ağlayarak gecenin zifiri karanlığında
Sevmekten vazgeçmedim hiç bir zaman.