Az martaval bir keşiş
şöyle girdi bir kiliseye.
Bütün çöllerde gezindiği uzun, siyah, tüysüz çizmelerini çıkarttı.
Batı uygarlığı tarafı yok olursa bir gün dünyanın;
işte, o, saklayacak İncil’ini.
Nietzsche’yi ise, son anda karar verdi, haminne şömineye kıydı;
malum.. artık, ters bir tepki etiketi olarak sera etkisine,
buzul çağı başladı.
Oldukça şekil bir başlık kafada,
yeni banyo yapmış veya yapmamış.
Şekilli oluşundan,
harfler sorumlu veya diğer keşişlerin biçmeleri insanları.
Peki,
ya kendisi?
Kayıt Tarihi : 30.7.2007 03:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)