Çoğalıyor muyum yoksa ben?
omuzumda yeni bir ben...
aynanın karşısında şöyle bir göz gezdiriken kendime, yeni bir ben... reflekslerim sağolsun -kıttır biraz da,bu duruma sevincimden-
sağ işaret parmağım parlak yüzeye doğru hamle yapıp, ovalamaya başladı..hayır, bu akis... yeni bir ben.. gülümsedim..
sanki domates tohumlarım filizlenip, büyüyorlar,çoğalıyorlar ya da saçlarım lülelene lülelene omuzlarımdan aşağıya hergün daha yol
katediyorlar..
çoğalıyorlar..
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
omuzumu sevdim,kendimi de...
hiç sevdiniz mi kendinizi?
çoğalırken günlerle, yılların imzalarını sevip, okşadınız mı gülümseyerek?
bu keyif tadılmalı..
çoğalırken ben, sevdim kendimi...
kendine verecek sevgisi olmayan başkasına ne verebilirki
saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta