Çoğalıyor muyum yoksa ben?
omuzumda yeni bir ben...
aynanın karşısında şöyle bir göz gezdiriken kendime, yeni bir ben... reflekslerim sağolsun -kıttır biraz da,bu duruma sevincimden-
sağ işaret parmağım parlak yüzeye doğru hamle yapıp, ovalamaya başladı..hayır, bu akis... yeni bir ben.. gülümsedim..
sanki domates tohumlarım filizlenip, büyüyorlar,çoğalıyorlar ya da saçlarım lülelene lülelene omuzlarımdan aşağıya hergün daha yol
katediyorlar..
çoğalıyorlar..
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
omuzumu sevdim,kendimi de...
hiç sevdiniz mi kendinizi?
çoğalırken günlerle, yılların imzalarını sevip, okşadınız mı gülümseyerek?
bu keyif tadılmalı..
çoğalırken ben, sevdim kendimi...
kendine verecek sevgisi olmayan başkasına ne verebilirki
saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta