Çocuktum Ama Şiiri - Necati Öztürk

Dışarı çıkmayı,mahalle takımında top oynamayı,koşmayı isterdim.
Yere düşmeyi,pantolonumun yırtılmasını,dizlerimin kanamasını isterdim.
Çizgi çizmeyi,salımla seke seke oynamayı isterdim.
Bende küçücük duygularımla çocuktum ama çocukluğumu yaşıyamadım.

Önlük giymeyi,kitaplarımı,defterlerimi alıp okula gitmeyi isterdim.
İstiklal marşını okumayı,sıraya girmeyi,'günaydın öğretmenim' demeyi isterdim.
Tahtaya kalkmayı,'Ali bak' demeyi,dersimi anlatmayı isterdim.
Bende küçücük duygularımla çocuktum ama çocukluğumu yaşıyamadım.

Saklambaç oynamayı,el ele tutuşmayı,ayağımda top sekmeyi isterdim.
Kendimi yeşiliklerden aşağı salmayı,debelenmeyi,üstümün tozlanmasını isterdim.
Kardan adam yapmayı,kartopu oynamayı,buzlarda kaymayı isterdim.
Çarpışan arabalara binmeyi,bisiklet sürmeyi,atari oynamayı isterdim.
Bende küçücük duygularımla çocuktum ama çocukluğumu yaşıyamadım.

Bende babamın elinden tutmayı,kırlara gitmeyi,piknik yapmayı isterdim.
Anneme sarılmayı,sabahlara kadar sımsıcak kucağında yatmayı isterdim.
Bayramlarda süslenmeyi,güzel elbiseler giymeyi,gönlümce şeker toplamayı isterdim.
Bende küçücük duygularımla çocuktum ama çocukluğumu yaşıyamadım.

Sabah erken uyandırdılar,bütçeye ek gelir dediler,
Para kazan dediler,simit tepsisini elime verdiler,
Simitlerim var dedim,taze simitler sıcak çıtır simitler,
Bende küçücük duygularımla çocuktum ama çocukluğumu yaşıyamadım.
Dünyaya çocuk mu olarak doğdum, yoksa çalışmak içinmi geldim anlıyamadım.