Çocuktum Şiiri - Celal Bahar

Bilirsin en olmadık zamanda,
Hiç beklemediğin bir anda çalardım kapını.
Aradığın yerde bulunmazdım da,
Saklandığın yerde olup alırdım aklını.

Korkardın ansızın beni görmekten,
Kızardın, hırsız misali sessizliğimden.
Ama kıyamazdın yine de,
Yaş süzülürken gözlerimden.
Uzanıp tutardın ellerimden...

Bilirsin hiç yetişkin olamadım karşında,
Hep küçük bir çocuktum senin yanında.
Düşün kaç tokat yedim kızdığın bir anında.
Ama dayanamazdın işte ağlamama,
Alıp teselli ederdin kollarına.

İşte sırf bu yüzden, sadece bu yüzden,
Bana hep kız isterdim.
Sinirlen, döv ki sonrasında sevesin.
Canımı yak ki ardından merhamet edesin.
Bilirdim çünkü sen durduk yere sevdim demezdin,
Öyle genç sevdalılar gibi sarılmayı sevmezdin.

Bende yaramaz, haşarı bir çocuk olurdum karşında.
Ki hem canımı yakıp, hem teselli edesin.
Ki hem beni dövüp, hem dizlerinde sevesin.
Yar gibi olamazdın bilirdim.
Bende başkalaşırdım işte çocuklaşırdım.
Aklımın olmadığından değil,
Kalbimin sana doymadığından çocuklaşırdım...