Çocuktu Şiiri - Abuzer Güneş

Çocuktu:
Gözyaşı damla damla akıyordu,
Gözlerinin çukurundan sözülerek
Damla damla toprağa gömülüyordu

Çocuktu:
Yeni tanışmıştı hayatla
Üzerine yağmurun yağdığı,
Saçlarına toprağın dağıldığı,
Yüreğine kimsesizliğin yığıldığı,
Bir kış mevsiminde
Gözlerinin alabildiği bir uzaklığa,
Kimsesizliğin verdiği tutsaklığa bakmadan yürüdü.

Çocuktu:
Merhamet kalmamıştı yüreğinde
Sevdası dağlanmıştı ciğerine
Bir tek annesi vardı özleminde.

Çocuktu:
Nedendir bilinmez sessizliği
Suskun bakışlara gizlenmiş yersizliği
Daha çocukken anlamış kimsesizliği.

Çocuktu:
Kimsesizliğine ve yersizliğine alışacak
Neden doğduğuna anlam vermeden yaşayacaktı.