Çocuktu Şiiri - Selman Kozan

Kara gözlü,kara saçlı
Kırmızı yanaklı,
Toprak kokan bir çocuktu.
Yağmur teni buruşmuştu,üşüyordu
İsyan eden bir tavırla,
Hayata dair hayaller kurardı,
Kurardı da hiç olmazdı hayalleri.
Sadece çabalardı,
Bitmeyen bir inanç,
Bitmeyen bir savaştı hayatı.
Bir çocuğun yapamayacaklarını,
Yaptı....O küçük bedenle,
Sırtında çuval taşıdı,
Ayakkabı boyadı,
Hiç binemeyeceği arabalar yıkadı,
Hiç oynayamayacağı oyuncaklar taşıdı,
Bu yaşında mertliği,
Bu yaşında insanlığı öğrendi.
Gururluydu....
Hiç dilenmedi.
Dürüsttü...
Hiç çalmadı,
Çocuktu.
Bir bisikleti olsun isterdi,
Arkadaşlarıyla gezmek isterdi,
Oysa hiç arkadaşı olmadı.
Onun oyunları,ayakkabı boyamak,
Araba yıkamaktı..
Usanmadı,çalıştı
İtildi,kakıldı..
Ama,hiç yalvarmadı.
Kafası hep eğikti,
Utangaçtı
Eğer o gün çok para kazandıysa
Sinemaya giderdi..
Çok severdi sinemayı..
Kovboy olurdu,polis olurdu,
Kimi zaman ise aşık olurdu..
Çocuktu...
Bilmezdi yalanı,riyayı
Konuşmaz susardı.
Kimi zaman ağlardı..
Ölmüş anasını,babasını özlerdi
Rüyaya dalardı,
Bir kabusla uyanır,
Korkardı....
Sokakta yatar,sokakta kalkardı.
Yoktu kimi kimsesi,
Yoktu bekleyeni...
O....Sokak çocuğuydu,
Adı Ali veya Veli farketmez,
Çocuktu...
Benim ülkemin,benim yurdumun çocuğuydu,
Adı yaşamsa yaşamı kabustu,
Çocuktu....