Çocuksun Dedim Şiiri - Mustafa Zafer Teke

İlk kez saçlarınla başladı o yangın,
yüreğimde söndü her gece.
Görüpte anlayamadın.
Sevemedin hiç bir sabahı.
O berbat uykularına kıyamadın
Nerde şimdi o sabahlarım
geri getirebilir misin?

Sandık kadar odalarda
uçurumlar oluşmadı mı aramızda?
Bir yastıkta deniz,
bir yastıkta musluktan bir damla.
Ne masallar uydururduk birbirimize
korkunç ve yalan masallar
anlatsam şimdi
dinleyebilir misin?

Hani bir tel saç vardı aramızda
Bir aralık akşamı
tohumsuz gömmüştük toprağa
sende kaderci bir keder
bende ise toplumsal bir yara.
sür desem şimdi merhemini
sürebilir misin?

Çocuksun dedim bunca ay.
Baktım bekledim de büyütemedim.
Taşlar konuştı şiirlerimde,
dağlar ve ağaçlar.
Sana o çocuk dilinde
bir türkü bile söyletemedim.

Kim kimden alınıyor bu sevmelerde
Birer tohumuz biz.
Her bahar boy verip yeşermişiz,
şu çiçekler ise gözlerimiz.
Gizli gizli açılıp sevinmişiz.
sen bu sevinci yaşayabilir misin?
Geleceği besleyen umudun sabrını
Bir suyun akışında bulabilir misin?
Ve karanlığın ihanetine karşı
nöbetçidir tüm sabahar.
Ölürcesine sevebilir misin?
Söyle güzel:
sen bu sevgiyi öldürebilir misin?