çocuklugumun arşividir,asılı duran fotograf
biraz solgun,biraz çizik, kıyamaz yırtılmaya sayfalar
siyah beyaz orjinali.nostaljiyi andırırlar
biraz gençlik,birazda yaşlılık hissi uyandırırlar
ğülerek bakar,çocuklugumdaki fotograflar
ilk dünyaya geldiğimdeki,agıtlara inattır o bakışlar
mahzun vede sade kimliğimin teminatı olsa gerek fotograflar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
