Yoktur ondan daha taze yemiş
Yüce Mevla katında bezenmiş
Baktıkça gözünü alamaz insan
Her şeyin küçüğü sevimliymiş
Çıtır, çıtır; Pıtır, pıtırdır her şeyi
Mutlu ediyor babayı ve anneyi
Dokunmaya kıyılamaz ona kimse
İncinirse; başına toplar mahalleyi
Öyle olsa ki; dokunulmazlığı var
Gezinir etrafında sürekli korumalar
Ana, baba, dede, nene pervanedir
Var bilmez, yok bilmez, hep sıralar
Keşke şu dünyada çocuklar korunsa
Ağlayan çocuklar sarıp sarmalansa
Yürekleri dağlıyor artık; çaresizlik
Lanet olsun! Bitsin artık bu savaşlar
Hakkı değil mi onların çocuk olmak
Özgürce koşmak, oyunlar oynamak
Şair derki hala geç kalınmış değil
Dünyaya bedeldir; bir can kurtarmak
İsterim ki dünya çocuk örgütleri
Toplamalı; savaştakini, ıssız çöldekini
Şiddet, savaş, açlık bizler için utanç
Korunursa; kurar yenidünya düzenini.
Kayıt Tarihi : 21.3.2012 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her geçen gün artarak devam eden vurdumduymazlıkların son bulması, Çocukları savaşın ortasında bırakan, yokluğa, açlığa sürükleyen, yetkilerini birleştirip onları koruyamayan derneklerin, annelerin, babaların dünya barış elçiliğine soyunmuş kişilerin uyanmaları için bu şiir yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!