Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bütün uçurtmalar,ellerimizde iken güzelmiş meğer.Kim bilebilirdi sert bir rüzgar çıkıp da ellerimizi boş bırakacak.Hangi düşümüze kanalize olsak,setleri hiç hesaba katmamışız sanırım.Boşuna değil,geldiğimiz yerdeki serzenişlerimiz.Bir daha gemiler geçer mi önümüzden kim bilir?İş başa düşünce,yeni gemiler yapmaya belki de...Kutlarım Cevat Bey.Nicelerine.
Elimizde çocukluğumuz kaldı- onu çaldırtmayalım hiç değilse- içinizdeki çocuk hep çocuk kalsın,hep var olsun - hocama saygılar...
Çocukluğumuz mu güzeldi? Yoksa günümüzde mi saklı kayboluşlar? Tebrikler üstat yüreğine sağlık...
Çocukluğumuzda uçurtmadan, gemiden, rüzgardan başka tüm hayallerimiz bastırıldı. Sebep itaat eden bir nesilvyetiştirmekti. Okuyup hayallere dalıp, hayallerinin peşinden gitmekte neymiş canım....
Çok özenle seçilmiş kelimelerle bezeli, yürekten yazıldığı, hissederek tazıldığı şiirden okunabiken ve hala hayalleri kadar genç bir insan ruhunun haykırışıydı şiiriniz...
Daha nicelerine.....
Yüreğine sağlık mısralara dökülen bu anlamlı şiirin insanın içini kederle doldursa da çocuklarımız sağlıkla yaşasınlar uçurtmalarını korkusuzca uçurabilsinler korkmadan şen şakrak oyun oynasınlar çocukluklarını içten yaşasınlar annelerine Allah evlat acısı yaşatmasın tek dileğimiz bu ne yazık ki annelerin yürek acısını hiç bir şekilde dinmiyor Allah sabırlar versin Allah kimseleri evladından ayırmasında zorda acılarda bırakmasın çok içten bir anlatımla mısralara dökülen bu anlamlı şiirini kalemini ve yüreğini kutlarım kaleminiz daim olsun.Saygı ve sevgilerimle...
Bir kez kaçar uçurtması, sonra gökyüzüne küser insan. (Hermann HESSE)
/
Kimi uçurtmasını kaybeder çocuklukta, kimi oyuncağını. Kimi de annesini veya babasını. Kaybetmelerimiz çocuklukta başlıyor, bize verilenler de, sahip olduklarımız da.
Zamanla alışıyor insan kaybetmeye, artık ağlamıyor ardından yitirdiklerinin. Zorluklarla karşılaştıkça yine kaybetme korkusu olsa da.
Kutluyor, saygılar sunuyorum.
Yanımda kayıp bir çocuk yürüyor...elerini sımsıkı tutuyorum...
Çok haklısınız sevgili şair çocuklukla başlar kaybetmeler..en çok da büyüdükçe o çocuğun ellerini hiç bırakmadan sımsıkı tutmalıyız..Yürekten çıkmış çok güzel bir şiir..Kutluyorum,saygı ile..
ÇOCUKLAR ,TÜM SAFLIKLARIYA HAYATA BAKARKEN YÜREKLERİ GİBİ GÖRÜRÜLER OLUP BİTENLERİ.KATIŞIKSIZ VE TEMİZ.ANCAK GÜN GELİR Kİ GERÇEK HAYAT ÖYLE DEĞİLMİŞ,KAYBETMELERİNİN SEBEBİNİ GEÇ ANLARLAR.....DERİN VE HARİKA BETİMLEMELERLE SÜSLENMİŞ YAAZINIZ KEYİFLE OKUDUM CEVAT BEY,TEBRİK EDERİM.++
Enet, çocuklukta başlıyor kaybetmeler, ama, ne yazık ki bizimle beraber büyüyor kayıplar... hele kayıpların anlamı, bizden de çabuk büyüyor.
Büyümek, belki de , gökyüzünün hep bulutsuz, denizin hep dalgasız, fırtınasız olamayacağını bilmekle başlıyor, ya da uçurtmanın ipini elden kaçırmamakla...
Altında isminizi görmeden de, size ait olduğu tanınabilecek bir şiirdi Cevat bey,
Teşekkürlerim, saygım ve sevgimle efendim,
Ünal Beşkese
Konunun işlenişi,anlam ve anlatımı tek kelimeyle harika bir çalışma,kaleminize, yüreğinize sağlık hocam,sizi can-ı gönülden kutluyorum,selamlar.
Bu şiir ile ilgili 50 tane yorum bulunmakta