Çocukluk Yıllarım Şiiri - Kâzım Özgür

Kar üstünde kızaklarla kayardık.
Sıra sende, sıra bende sayardık,
Dorulukta sadakat da ayardık,
Gönüllere yazıldığım yıllarım.

Kapan kurup keklikleri avlardık.
Taklit eder köpek gibi havlardık,
Bazen olur hep kızları tavlardık,
Hayel kurup, süzüldüğüm yıllarım...

Seyfi ÜNAL öğretmendi okulda,
Sadist idi noksan idi akılda,
Yalın ayak koşardım çakılda,
Çaresizlik, ezildiğim yıllarım.

Dağda bağda çocuklarla koşardık,
Şarkı söyler hep birlikte coşardık.,
Heyecanla, duygularla taşardık,
Saygılarla sezildiğim yıllarım.

Irgat idim güneş bizi yakardı,
Çeşmelerden soğuk sular akardı,
Patron bize arkamızdan bakardı,
Sıkıntıyla büzüldüğüm yıllarım,

Bir dost bulsam hep içimi açardım,
Kır bekçisi zulmünden kaçardım,
Acı çeker çaresizdim, naçardım,
Falakadan, çözüldüğüm yıllarım,

Atabey de Gökhöyük te çalıştım,
Askerlikte her zorluğa alıştım,
Disiplinle doğrulukla geliştim,
Haksızlığa, üzüldüğüm yıllarım.

Çepni köyüm nerde bizim çocuklar;
Tütüyor mu yaktığımız ocaklar?
ÖZGÜR sizi nerde görse kucaklar,
Sınıflarda, dizildiğim yıllarım.

Kazim ÖZGÜR
23-NİSAN–1974