Çocukluk yılları Şiiri - Yorumlar

Ne güzel değil mi çocukluğunu özlemek
Benimde bu duygularla yazılmış bir şiirim var
Tam puan


Çocukluğumu Özledim

Seksenli yıllarda geçti çocukluğum.
Varoş diye dudak bükülen semtinde, İstanbul’ un.
İmkanlarımızla fakir, eğlencelerimiz ile zengindik.
Çocuk gibi oynadık, Çocuk gibi yaşadık.
Çocuk gibi yaşamayı özledim.

Top oynardık, şimdi villa ve sitelerin,
İşgali altında bulunan, alanlarda.
Çocuk oyunları oynardık;
Çelik çomak, kızgın kayış, saklambaç, dokuztaş…
Çıtalı uçurtmalar yapardık, upuzun kuyruklu.
Yapıştırıcımız yoktu, ama çarelerimiz vardı.
Üst üste getirdiğimiz naylonları, taşla çakarak birleştirirdik.
Uçurtma yapmayı, uçurtma uçurtmayı özledim.

Çok programlı çamaşır makineleri yoktu, analarımızın.
Dışarıya kurulan kazanlarda, ısıtılan sular,
Eller de yıkanan çamaşırlar…
Kazanların altında yanan odunların,
Nefes tıkayan duman kokularını özledim.

Kış bir başka geçerdi, o zamanlar.
Sobalı evlerde, odun-kömür yanardı.
Bir odası cehennem sıcağı, diğer odalar buzhane.
Soba üzerinde pişen yemeğin fokurtusu,
Biraz daha acıktırırdı, aç olan karnımızı.
Tek kanallı radyo programları eşliğinde,
Analarımızın ördüğü kazaklar.
O sımsıcak, ev ortamını özledim.

Rüzgar çığlıklar atardı, camımızın önünde
Beni de içeri alın diye, yalvarırcasına.
Lapa-lapa yağan kar altında oynan oyunlar.
Bir parça kar tanesinden,
Yuvarlaya-yuvarlaya yaptığımız,
Kocaman kardan adamlar.
Kardan adam yapmayı özledim.


Akşamları yapılan komşu ziyaretleri,
Kapatılan televizyonlar, başlayan sohbetler
Ağızlardan bal damlarcasına, anlatılan anılar,
Sanki o anı tekrar yaşarcasına-yaşatırcasına,
Canlanan hatıralar…
Büyüklerimin anlattığı hikayeleri özledim.

İlkbaharın gelişi ve çiçeklerin hayat çığlıkları,
Yemyeşil ağaçlar, şarkı söyleyen kuşlar,
Toprakla hasret gideren yağmurlar,
Yeşil elbisesini giyen tabiat ana,
Baharın gelişini karşılamayı özledim.

Sımsıcak yaz günleri…
Yaşasın okullar tatil oldu.
Yaşamaya doyamadığımız üç ay tatili.
Meyvelerini hizmetimize sunan,
Komşularımızın meyve ağaçları.
Ev sahibinden gizlice, sinsice
Ağaçlarından kopardığımız
Ve koynumuza doldurduğumuz meyveler…
Şeftalilerin tüylerinin, karnımı kaşındırmasını özledim.


Ve sonbahar!
Her yerde, her zaman, hüzündür, sonbahar.
Meyve veren ağaçlarımızın kış uykusuna yatması,
Upuzun okul tatilimizin bitmesi,
Okulların açılması,
Bir parça hüzün sarardı yüreklerimizi...
Yaprakların caddelere dökülmesi,
Rüzgarların elinde oyuncak olması.
Sonbahar hüzünlerini özledim.

Şimdi büyüdüm!
Ama anneme göre hala çocuğum…
Her duyduğumda mutlu eder beni,
Hala çocuk olduğumun söylenmesi.
Babam ya da dedem duysa,
Der ki hemen;
Ey oğul sende çocukluk mu yaşamışsın!
Evet! tam ortasından yaşadım.
Hem de öylesine dolu yaşadım ki,
Şimdi yüreğime sığdıramadığım,
Çocukluğumu özledim…


HÜRREM DİLEKCİ
05.03.2007 12:00

tebriklerimle unutulmayan çocukluklar sizinle olsun.tam puan ile selam ve dua.

Çok duygulandıgımı söyleyebilirim. Tebrikler.

YÜREK GÜZELLİĞİNİZİ ŞİİRLERİNİZİN MISRALRINDA OKUMAK BANA ZEVK VERDİ, SİZİ GÖNÜLDEN KUTLARIM, DOST KALEMİNİZ HİÇ SUSMASIN. TAM PUAN.
BİLAL ESEN.

Ah çocukluk arkadaşlıkları ne kadar saf ne kadar
duru temiz,riya yok menfaat yok, yalan yok, tek
yüreklilik ve paylaşım.Ve boş bir arsa yeterli mutlu olmak için.Bir ağacın gölgesinde ya bir bez bebek yada çamurdan yapılmış tekerlekli araba,iste mutluluğun resmi.
Bu güzel şiir için kutlarım ayrıca beni çocukluk yıllarına götürüp çocukluk arkadaşlarımı yad etmeme vesile olduğunuz için çok teşekkür ederim.Sevgiler..

buram buram hasret kokan, eskiye özlemi çağrıştıran bir şiir. kutluyorum. ah riyorum nerede o eski günler? nerede o samimi, içten, riyasız hayat? ... puan verecektim ama puan kutusu açılmadı. ama kalbimin en derin yerinden size 10 puan. selam ve sevgilerimle.

Arkadaşlığa yazılmış güzel şiir,tebrikler,

içinizdeki o çocuk hep kalsın..şiir de çok güzel..