Çocukluk Resimde Kaldı Şiiri - Emre Ozoran

bi resim cekmek isterdim
elele gülümseyerek
sacların toplu olsun yüzün gözüksün
saklama altına seviçleri

bahçede koştur dur çoçukluğunla
tıpış tıpış parka git ananenle
kaydıraktan en iyi sen kay her seferinde
küçücüksün
parmakların, burnun, kulakların...
gözlerin kocaman ama
canlı renklerle yoğrulmuş aklın
minik minik cıvıl cıvılsın

küçücüksün
bugün doğum günün
bilmiyorsun, anlamıyorsun belki
kalabalık salon
herkes gülümsüyor
mutlulukla el çırpıyorsun

ne güzel
eski bir ev
bahçede belli belirsiz hatırlanan salıncak
oynamaya gelen komşu çocukları
köşede simitçi mehmet amca
mahallenin can abisi topuyla geliyor yine
el sallıyor sana...

bir resimde kalmış her şey
resimden saatlerce uzaktasın artık
sen el sallamadan kimse selam vermez artık
kıyafetine dikkat eder gözler
burnunu çeksen garip bakarlar
ve elle yemek yemek ayıptır
çenene burnuna çikolata bulaştırmak da...

resim evde kaldı
dışardasın artık
sokakta simitçi,
bahçede salıncak yok
hayaller belki yarım
çocukluk resimde kaldı