Her birimiz karanlık çocukluk dönemi merdivenlerinden yukarı doğru çıkarken çeşitli düzeylerdeki farklı yerlerde karanlık merdivene yansıyan ışıklar, o ışıkların geldiği dehlizler gördük. O ışıklardan ve ışıltılardan etkilendik. Bazılarından uzak durduk, bazılarının ışıltılarına kapıldık, yürüyüp gitmek istedik.
Pek çok çocuk yanlarında duran, ellerini tutan rehberlerinin sözünü dinledi. Bu ışıklar ve dehlizler hakkında onların dediğini yaptı.
Rehberler, bilerek ya da bilmeden, bizi doğru dehlizlere, doğru yollara diğerleri de yanlışlarına yönlendirdi.
Kimi rehberler kayıtsız kaldı, kimi çocuklar rehbersiz gitti gideceği yere.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta