Çocukluk Düşü Şiiri - Murad Ertaylan

Her baharda gitmek isterim
Uzaklara, ama hemen kış gelir
Üşüyünce vaz geçerim

Tepeden başını uzatan güneş
Çıtır otları tutuşturduğunda
Kanım da alevlenir

Şu avuçiçi kadar köyden
Daracık insanlardan
Kaçmaya heveslenirim

Hesap kitapla fazlaca
Oyalanınca, güz bastırır
Havalar başlar soğumaya

Acele etmek gerekse de
Masallardaki şeytanın işime
Karışacağından korkarım

Tenim ürperdikçe üşenirim
Gitgide cesaretim kırılır
Değişmeden kalırım

Oysa bilirim ki,
Büyüyüp adam olmak için
Yollara düşmek lazımdır

Seneye daha güçlü
Olacağımı umit ederek
Ertelerim hayalimi

Kendime verdiğim sözden
Caymayayım diye
Döşeğe çentik atarım

Yatak doldu taştı sonunda
Boyumla beraber köy de büyüdü
Gitmeye lüzum kalmadı.