Çocukluk Döneydi Birde! Şiiri - Esat Erbil

Bir hayaldı, bitti geçti
Ah Çocukluk, vah çocukluk
O bir kuştu elden uçtu
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

Ne ben güldüm, nede bahtım,
Boşa gitti, bütün vaktım,
Sultanlıktan, düştü tahtım,
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

Bu yaşama, pişman oldum,
Aşkı bilmez, çile doldum,
Bir gül iydim, yazık soldum,
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

Ne tühaftır, dünya fani,
Boşa yordum, ben bu canı,
Nolur dönder, eski anı!
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

Kimi güler, kimi ağlar,
Kimi gönül, yapıp bağlar,
Nerde annem, belim bağlar,
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

Ne zalimdir, zaman bize,
Hiç gelmedi, yolum düze,
İçimde dert, bakma yüze,
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

(Esat) dedi, gönül sözün,
Kimler görüp, o yar gözün,
Men dözmedim, sizler dözün,
Ah Çocukluk, vah çocukluk.