Pembeydi evimiz, istasyonun hemen arkasında
Kara tren selamlardı her sabah, düdük sesi hala kulaklarımda
"Demiryolcu Kadir" derlerdi babama; dürüst, çalışkan devlet memuru; işinde, emeğinde, aşında
Çocuktum, hem de mutluydum çocukken ben Bor'da
Gün hiç bitmezdi sanki, mahallede özgürce koşardım
Akşam ezanı okunmadan eve varmaktı tek şartım
Sevmezdim top tepmeyi amma; übülük, yakar top oynardım
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta