Pembeydi evimiz, istasyonun hemen arkasında
Kara tren selamlardı her sabah, düdük sesi hala kulaklarımda
"Demiryolcu Kadir" derlerdi babama; dürüst, çalışkan devlet memuru; işinde, emeğinde, aşında
Çocuktum, hem de mutluydum çocukken ben Bor'da
Gün hiç bitmezdi sanki, mahallede özgürce koşardım
Akşam ezanı okunmadan eve varmaktı tek şartım
Sevmezdim top tepmeyi amma; übülük, yakar top oynardım
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta