Çocukluk Şiiri - Sinan Yolcu

Tozlu topraklı köy yolunda
Çıplak ayaklı çocuk bir başına
Elinde bir kuru ekmek
Diğer eliyle siliyor gözyaşlarını hüzünlenerek

Tut diyorum ona elllerimi
Korkma yoksa tanımadın mı beni
Ben ki yaşayamadığın çocukluğunum senin
En güzel şekilde gerçek olsun isterim hayallerin

Koş sende rüzgarlarla yarış
Senin gibi güzel çocuklarla tanış
Dünyanın sevincisiniz hepiniz, sizledir mutluluğa varış
Kendini hep sev hiç küsme, barış

Önümüzde yükselirken masmavi deniz
Dalgalar vuruyor kumsallara
Köpük köpük bırakıyor ıslak bir iz
Hayattaki insanlarda böyledir aslında
Her biri bir iz bırakır iyi yada kötü yaşamlarımızda

İşte böyle düşeceksinde bazen
Ama öğreneceksin ayağa kalkmayı yeniden
Güçleneceksin acı çekerken
Ve o acıları gülüşlerine gizleyeceksin kimse fark etmeden
Erişeceksin olgunluğa zaman böyle geçerken

Şimdi sıkı tut ellerimi küçük çocuk
O kadarda uzakta değil mutluluk
En güzeli bir an için her şeyi unutup
Doyasıya yaşamaktır çocukluk!