Çocukluğumun Kırık Çemberi

Dilsiz coğrafyada doğan çocuğum
Felek tuzağına düşürdün beni
Çocukluk yüreğim kan gölüne döndü
Üstüme yürüdün, sen yaktın beni

Ciğerlerim söküldü, dert dopdoluyum
Çocukluğumu bed rüzgâr savurdu
Taze baharlarım hep yarım kaldı
Tüm gülüşlerime acılar doldu

Canıma dadanan azgın feleğin
Her bir bakışından tok nefret esti
Beni çevreleyen yangın kıyamet
Tüm Çemçe dağları üstümden geçti

Yıldızlar bir yanda, ay diğer yanda
Gri bulutlar, bana ağıtlar yaktı
Ölüler ağlıyor acılarıma
Gecenin ayazı üstüme aktı

Açlığın dilinden felek ne anlar
Belki sevabım yok, günahim nedir ?
Kurşunlar sekiyor, bağrım yaralı
Köyüme, köylüme bu zulüm nedir?

Çemberımı kırdın, oynumu bozdun
Felek çok fenasın, ne çok kinin var
Yarım kalan yanım, senin eserin
Bana vereceğin çok hesabın var

Köz oldun sönmedin, hep yaktın beni
Kahpe felek bende dert küme, küme
Dağlar inlerken! Ağlayan bendim
Oy zulüm, oy gaddar çöktün üstüme

Doğudan batıya yol uzar gider
İstbul'a sürdün çocukluğum
Oturdum acımın yanı başına
Ahım var, derdim var, ben o çocuğum

Mehmet Çobanlğlu
07.05.2025
İstanbul