Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
'Affan dedeye para saydım sattı bana çocukluğumu'' bizi çocukluğumuza gönderdin dostum teşekkürler.O tertemiz duygular büyüdükce yok oluyor ne yazıkki.Savaşsız,sömürüsüz bir dünyada mızkcılıkta yaparak,komşuların camlarını da kırarak oyun oynayabilseler keşke çocuklarımız.. Ama kumsalları bile bina dolduran sömürgeci amcalar izin vermezki.KUTLARIM
Bir muhasebenin açık edeilmesi.Kişilerin özü görmesi ,öz eleştiri yapması. Bu disiplini çocuklukta alış.Tebrikler.
Bir karış suda
Küçücük balıkların peşi sıra
Koşmaktan yorulduğumda;
Çakıltaşlarından
Şehirler kurdum keyfimce
Denizin kenarına.
Şimdi bakıyorum da
Hata bende galiba.
Birileri görüp de yaptıklarımı
Doldurmuş binaları
Altınoluk kumsallarına.
Çok anlamlı ve göndermeler, vurgular yapan bir şiir. Tebrikler
Güzel bir anı.bunun yanında.güzelim zeytinlikleri taş yığını haline getiren doga düşmanlarınada atıf var şiirin sonunda.güzel kutluyorum.
Güzel bir anı.bunun yanında.güzelim zeytinlikleri taş yığını haline getiren doga düşmanlarınada atıf var şiirin sonunda.güzel kutluyorum.
Çocukluğuma gittim bir an.Çok güzeldi.Yüreğinize sağlık efendim.Selam ve saygılarımla Mahperi KOÇ
şöyle bir dolaşmak,hayatın siyah beyaz karesinde.
iyide geldi doğrusu....
yasantimizin en güzellikleri simdi cocuklugumuzun yumlu yumlu avuclarinda kaldi...Hikmet hocam saygilar
Çelik çomak da oynadım
Saklambaç da küçükken.
Kimsenin topunu patlatmadım
Ahkam da kesmedim
Durup dururken.
Hele, top benim diye
Oyunun kurallarını değiştirmeye
Hiç kalkışmadım.
Köşe kapmaca oynarken
Kimseyi itip kakmadım
Köşeyi kapamayınca
Mızıkçılık da yapmadım.
Yine de, doğruyu söylemek gerekirse
İçim içimi yerdi
Yenildim diye.
Yanlışlıkla cam da kırdım elbette.
Top bu, yuvarlak
Nereye gideceği
Belli olmuyor ki.
Ama inanın
Cezam neyse ödedim
Annemin örfi idaresinde.
Bir karış suda
Küçücük balıkların peşi sıra
Koşmaktan yorulduğumda;
Çakıltaşlarından
Şehirler kurdum keyfimce
Denizin kenarına.
Şimdi bakıyorum da
Hata bende galiba.
Birileri görüp de yaptıklarımı
Doldurmuş binaları
Altınoluk kumsallarına.
Ne çocukluğumdaki deniz kaldı
Ne de ırıp çeken balıkçılar.
Çakıl taşları tanık anlattıklarıma
Hala ordalar...
17/05/2007
HİKMET BEY BAYILDIM ÇOCUKLUĞUNUZU ANLATAN ŞİİRİNİZE OKADAR YALIN Kİ BENDE FARKETMEDEN KENDİ ÇOCUKLUĞUMU GÖZLEMLEDİM FARKLI OLARAK TEBRİKLER EFENDİM SAYGILARIMI VE SELAMLARIMI YOLLUYORUM BİRAZ BENİMDE OLAN....ayvalığa...
MÜZEYYEN BAŞKIR
Ne deniz eski deniz,ne balıkçılar..O avuçlarımıza doldurup doldurup attığımız çakıl taşları bile denizin dibinde artık.Kutluyorum Sn.Esen,her okuyanın olduğu gibi bende gittim eskilere..
Saygımla
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta