Çocukluğum yok olmuş Şiiri - Özgür Akdoğan

Boş bir tarlamız vardı
Evimizin tam karşısında
Akşam saatlerinde toplanırdı mahallenin delikanlıları
Kimi işten gelir kimisi okuldan
Sohbetler edilir, dostluklar pekiştirilirdi
Bir çay demlenir ve sigaralar çekiştirilir,
Değmeyin keyfimize…
Sayımız yediyi geçmez
Aşağıya da düşmezdi.
Çocukluktan bahseder,
Yaptıklarımıza gülerdik.
Muhakkak komşudan kayısı çalarken,
Ağaçtan düşüp,bir iz bırakmışızdır kolumuzda
Veya mahalle maçlarında,
Muhakkak dayak yemişizdir.
Dün eski mahalleden geçtim
Tanıdık bir yüze rastlar mıyım diye
Ama bizim çocukluğumuz,
İki katlı bir evin altında kalmış…