Çoçukluğum gelir aklıma
Başımı kaldırıp yıldızlara
Bakardım umutla
Ne kadar parlaktılar
Tutmak isterdim
Mutlu olacaktım tutunca
Henüz çok küçüktüm
Koca denizler yoktu etrafımda
Ama bir leğene su koyup
Kağıttan gemiler
Yüzdürürdüm
Islansam'da
Ama mutlu olurdum
Çeşit çeşit pastalar
Alamazdı babam
Çamurdan pastalar yapardık
Yiyemezdik belki ama
Emek harcardım onlara
Mutlu olurdum hemde çok
Sığmazdım kabıma
Hep uçmak isterdim
Gökyüzünde
Koşarak dışarı çıkardım
Bir uçak geçtiğinde
Gökyüzünde süzülerek
Geçişini izlerdim
Gökyüzünü severdim
Çok mutlu olurdum
Büyüdük istemesekte
Uçaklar gökyüzünde
Ve ben içindeyim
Ne koca denizler
Ne gökteki yıldızlar
Nede kremalı pastalar
Mutlu etmiyor artık
ANNEM VE BABAM
ELİMDEN TUTMAYINCA.....
Kayıt Tarihi : 4.4.2015 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Keşke çocuk kalsaydık diyeceğim de acaba çocuklar mutlu mu yarış atı gibi koşturulmaktan? Sınavdan sınava, kurstan kursa, özel derslere, dersanelere yetişmek uğruna ne çocukluklarını yaşayabiliyorlar, ne de mutlu olabiliyorlar. o, bizim zamanın çocuklarıydı doya doya yaşayan.
BELKİ MODERN OYUNCAKLARIMIZ YOKTU AMA. TAHTA ARABALAR VE BEZ BEBEKLERİMİZ BİZİ MUTLU ETMEYE YETİYORDU.
Kutluyorum Fazilet hanım: NİCELERİNE...
TÜM YORUMLAR (1)