hırpalanmış bir umuttu oysa çocukluğum
sevgiye aç insanlığa muhtac
gözlerimin yorgunluğu zihniyetime kefendir adam bu yüzden;
yorgunluğumu taşıyamaz bedenim
gecenin ayazında tütün kokulu ellerim kalem peşinde
yazmıyor yazdırmıyor sensizliğin
bir kalem ucunda
sana esir sana hasret duygularım
çocukluğumda bıraktım seni adam
Sahipsiz ürkek olabildiğince karanlık
Sensizliğe meydan okurum şimdi
geleceğin geçmişe okuduğu gibi.
Kayıt Tarihi : 7.10.2014 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)