Çocukluğum.. Şiiri - Melike Temur

Elinden tuttum çocukluğumun;
Birlikte geleceğe yürüdük..
En sevdiği masalları anlattım o’na,
Pamuk şeker aldım birlikte yedik..
Çiçek topladık bahçelerden,
Gelincik tarlalarında gezindik..
Rüzgârın uğultusunu dinledik bir ara
Yağmurun altında yürüdük..

Dizlerimde uyuttum,
Saçlarını okşadım sever diye..
En güzel rüyaları gördük birlikte..
Arkadaşları ağlatmıştı onu
Bana sığınmıştı ‘sakın gitme’ diye..
Bilmiyordu ben geleceğiydim
Ve ilerde bir yerlerde beklemekteydim..
Büyümek için can atıyordu,
Hayatın büyüyünce zorlaştığını bilmiyordu..

Dondurma yedik sonra
Ona sormadan vişneli, limonlu aldım
Şaşırdı ama çok mutlu oldu..
Parka gitmek istedi, götürdüm..
Salıncakta sallandı biraz, kaydıraktan kaydı
Ayağını kaydırağa çarptı, hiç ağlamadı..
Bir köpeğe baktı uzun uzun ama sevmekten çekindi,
Elinden tuttum, birlikte sevdik..
Yenmeliydi korkularını,
Anlamıştı aslında korkacak bir şey olmadığını..

Ona bir sır verdim
‘insanlar yalancıdır’ diye,
Aklında tutamayacağını biliyordum
Küçücük aklı tertemizdi çünkü
Karşılaşmamıştı henüz yalancılarla,
Ve inanacaktı herkese,
Çünkü sevgiyle doluydu yüreği
Ve sanacaktı herkesi kendi gibi..

[Temmuz, 2009]